Muhammed'in, vücuduna akın eden can alıcı dertler ve ağrılar, hastalık çilesini artırmıştı. Bayıldı... Fatma, Ali'nin eşi ve O'nun öz kızı; yarının ilk kurbanı, babasının başı ucunda dertli dertli ağlıyordu. Gözyaşı, aşk, hasret, korku dolu gözlerini babasının sakin çehresine dikmişti.
"Onun parlak yüzü açığa çıktığında suda ışık gibidir.
O, yetimlerin sığınağı ve dul kadınların koruyucusudur."
diye şiir okuyordu.
Peygamber gözlerini açıp: "Kızım şiir okuma, Kur'an oku, Kur'an!" dedi.
"Muhammed, ancak bir peygamberdir. Ondan önce de peygamberler geçmişti. Ölür veya öldürülürse geri mi döneceksiniz? Geriye dönen, Allah'a hiçbir zarar veremez. Allah şükredenlerin mükafatını verecektir." (Al-i İmran, 144)
(Arka Kapak)